Iberiar otsoa (Canis lupus) goi
harraparia da eta espezie anitzez elikatzen da, beraz, gaixotasun-eragile
ugariekin kontaktuan egon ohi da.
Lan honetan, aske bizi diren
otsoetan Leptospira interrogans-en 14
serotipo desberdin ikertu ditugu. Iberiar penintsularen iparraldeko 49
otsoren giltzurrun laginak bildu ziren 2010 eta 2013 urteen bitartean, eta kultibo,
inmunofloreszentzia zuzen eta PCR bidez aztertu ziren, gainera ehun fluidoetan
antigorputzak bilatu ziren aglutinazio testaren bidez.
Aztertutako otsoen %20ak leptsopirarekin
kontaktuan egon direla ikusi da, batzuk patogenoaren detekzio zuzenarekin, besteak
serologia bidez. Bost serotipo desberdin baieztatu
ditugu otsoen laginetan: Canicola, Icterohaemorrahagiae, Sjroë, Ballum eta
Grippotyphosa. Serotipo hauek espezie desberdinekin lotuta daudela ikusi da beste
ikerketetan. Canicolaren ostalari naturala txakurra dela jakina da, beraz ez da
harritzekoa otsoetan ere aurkitu izana. Icterohaemorrahagiae, Sjroë eta Ballum
berriz, karraskariekin lotuta daude. Otsoak, karraskariak jateagatik jarri ahal
izan dira kontaktuan serotipo hauekin, baina beste lan batzuetan karraskariak
otsoen dietan oso garrantzi gutxi dutela ikusi da. Horregatik, beste hipotesi
batzuk planteatzen dira: serotipo hauetaz kutsatutako harrapakinak jateagatik
edota karraskariek kutsatutako urak edateagatik jarri direla kontaktuan. Izan
ere Grippotyphosa serotipoa basa ungulatuetan eta ganaduan ere aurkitu da eremu
horietan.
Leptospira infekzioaren garrantzia
otsoetan ezezaguna da, baina beste basa haragijaleetan leptospirarekin
erlazionatutako lesioak aurkituak izan dira. Laburbilduz, gure ikerketak otsoetan
ostalari desberdinetako lepstopira serotipoak eragindako infekzio eta
esposizioa erakusten du. Serotipo hauek mantentzen dituzten ostalariak
txakurrak, karraskariak eta ungulatuak dira, beraz, otsoek eta bestelako goi harrapariek
inguruneko patogenoen zentinela gisa duten erabilera baieztatzen du.
Artikulu osoa:
